استانداردهای ایزو (ISO) برای ناشنوایان به منظور بهبود دسترسی و تعامل این افراد با محیطهای مختلف طراحی شدهاند. این استانداردها در زمینههای گوناگون، از فناوریهای ارتباطی تا طراحی محیطهای عمومی، به نیازهای ناشنوایان توجه دارند. برخی از مهمترین استانداردهای ایزو مرتبط با ناشنوایان عبارتند از:
1. دسترسی به فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطاتی (ICT)
- ISO 9241-171: این استاندارد به بهبود قابلیت دسترسی در سیستمهای کامپیوتری و فناوریهای اطلاعاتی برای افراد دارای معلولیت، از جمله ناشنوایان، میپردازد. این شامل قابلیتهایی مانند زیرنویس و ترجمه زبان اشاره در نرمافزارها و سیستمهای ارتباطی است.
- ISO/IEC 40500 (W3C Web Content Accessibility Guidelines – WCAG): این استاندارد بینالمللی که توسط ایزو و کمیسیون بینالمللی الکترونیک (IEC) تصویب شده، برای دسترسیپذیری محتوای وب طراحی شده است و به دسترسپذیری ناشنوایان از طریق زیرنویس، نمایش متنهای جایگزین برای فایلهای صوتی و سایر ابزارها کمک میکند.
2. دسترسی به محیطهای عمومی
- ISO 21542: این استاندارد به طراحی محیطهای عمومی و ساختمانها با در نظر گرفتن نیازهای افراد دارای معلولیت، از جمله ناشنوایان، میپردازد. استانداردهایی مانند استفاده از علائم تصویری، هشدارهای بصری به جای صوتی و همچنین نصب نمایشگرهای اطلاعرسانی در مکانهای عمومی جزء الزامات این استاندارد است.
- ISO 23599: این استاندارد مربوط به راهنماهای لمسی و تصویری برای افراد کمشنوا و ناشنوا در فضاهای عمومی است. هدف آن کمک به این افراد برای یافتن مسیرهای صحیح و دسترسی بهتر به خدمات است.
3. استانداردهای مربوط به تجهیزات پزشکی و کمکشنوایی
- ISO 8253: این مجموعه از استانداردها برای آزمایشهای شنوایی و تجهیزات مرتبط با شنوایی مانند سمعکها طراحی شده است. این استانداردها تضمین میکنند که تجهیزات شنوایی دارای کیفیت و دقت کافی باشند تا به افراد کمشنوا یا ناشنوا کمک کنند.
- ISO 7029: این استاندارد به اندازهگیری و ارزیابی شنوایی طبیعی افراد و تعیین کمشنوایی در سطوح مختلف پرداخته و به طراحی بهتر تجهیزات کمکشنوایی کمک میکند.
4. دسترسی به رسانههای دیجیتال و چاپی
- ISO/IEC 20071: این استاندارد به دسترسپذیری چندرسانهای میپردازد و راهنماهایی برای تولید ویدئوها، فیلمها و سایر محتواهای چندرسانهای با قابلیتهای زیرنویس یا ترجمه زبان اشاره ارائه میدهد. این استاندارد برای دسترسی بهتر ناشنوایان به محتوای رسانهای طراحی شده است.
5. استانداردهای ترجمه و تفسیر زبان اشاره
- ISO 13611: این استاندارد برای خدمات ترجمه و تفسیر، از جمله ترجمه زبان اشاره، طراحی شده است. این استاندارد به ارائهکنندگان خدمات زبانی راهنماییهایی درباره نحوه ارائه خدمات ترجمه و تفسیر با کیفیت بالا به افراد ناشنوا ارائه میدهد.
6. هشدارها و اعلانهای ایمنی
- ISO 7010: این استاندارد مربوط به علائم ایمنی است و شامل علائم تصویری استاندارد است که به جای هشدارهای صوتی برای اطلاعرسانی به افراد ناشنوا و کمشنوا استفاده میشود.
این استانداردها به ناشنوایان امکان میدهند تا در جامعهای دسترسپذیرتر و برابرتر زندگی کنند. ایزو از طریق این استانداردها به بهبود کیفیت زندگی ناشنوایان و تضمین دسترسی آنان به فناوریها، خدمات و امکانات مختلف کمک میکند.
دسترسی به دنیای من
چیزهای کمی می تواند ناامید کننده تر از بی فکری و طراحی بدی باشد که افراد را کنار بگذارد. اما گاهی اوقات بهترین راه برای تامین نیازهای مختلف افراد مشخص نیست. اینجاست که استانداردهای ISO وارد می شوند. استانداردهای ISO همه چیز را از قرار دادن علائم برای افراد نابینا گرفته تا گذرگاه های پیاده ایمن تر برای ناشنوایان یا کم شنوایان را پوشش می دهد.
ایزو با شروع فرآیندی که افراد معلول را با متخصصان در دسترسی گرد هم می آورد، استانداردهایی را منتشر می کند که زندگی را برای افرادی که در چالش هستند آسان تر می کند.
در زیر میتوانید در مورد استانداردهای دسترسی که معمولاً مورد استفاده قرار میگیرند، افرادی که آنها را توسعه میدهند و پروژههای جدید در دست تولید اطلاعات بیشتری کسب کنید.
کار با هم برای دسترسی برای همه
دسترسی به همه جا هدف همین است. این به معنای نگاه تازه به ساخت ساختمان ها، تجسم مجدد تحرک و توسعه فناوری کمکی است که به افراد کمک می کند تا به پتانسیل خود دست یابند. در واقع موارد زیادی وجود دارد که باید در نظر گرفته شود که ISO حتی دستورالعمل هایی برای توسعه دهندگان استاندارد دارد تا در هنگام نوشتن استانداردها دسترسی را بررسی کنند.
همزمان، ایزو با سازمانهای شریک خود، کمیسیون بینالمللی الکتروتکنیکی (IEC) و اتحادیه بینالمللی مخابرات (ITU)، برای افزایش آگاهی از راهحلهای دسترسی کار میکند. راهنمای 71 اولین راهنمای ISO/IEC است که توسط ITU نیز پذیرفته شده است. انتشار آن با یک بیانیه سیاست مشترک جدید توسط IEC، ISO و ITU در مورد استانداردسازی و دسترسی همراه است.