امروزه با گذر از عصر صنعتی و اطلاعات و ورود به عصر دانش, با توجه به سرعت تغییر تکنولوژی و سیستم های کاری سازمانها , استفاده از فرآیند آموزش قوی ترین ابزاری است که می تواند راهگشای سازمان ها جهت حضور و بقاء در عرصه بازارهای رقابتی باشد. اما افزایش کمی نفر ساعت آموزش و برگزاری دوره های مختلف آموزشی به تنهایی نمی تواند نشانگر کیفیت و بکار بستن آموزش های فراگرفته شده در سازمان باشد , بلکه این اثر بخشی آموزش است که می تواند شاهدی دال بر ضمانت اجرایی دوره های آموزشی باشد.این ویرایش از استاندارد ISO10015 ویرایشی است که در سال 1999 به عنوان استاندارد مدیریت آموزش شناخته می شد،که مهمترین تغییر در ویرایش جدید در مقایسه با نسخه قبلی را باید نقطه تمرکز استاندارد جدید دانست. در نسخه قبلی تمام توجه استاندارد به آموزش بود در حالیکه در نسخه جدید مفهوم شایستگی محور اصلی استاندارد است. به عبارت دیگر در ویرایش جدید این استاندارد، دست سازمانها در انتخاب ابزار مناسب برای تامین شایستگی کارکنان خود باز گذاشته شده است تا به جای تمرکز صرف بر روی آموزش، بتوانند از دیگر رویکردهای موجود همچون مربی گری، کارورزی، … نیز استفاده نمایند.استاندارد ISO10015 از جمله استاندارد های سری 10000 و راهنمایی جهت طرح ریزی و سازماندهی فرآیند آموزش و شایستگی در سازمان ها باشد وعملکرد سازمانی به نحوه استفاده از شایستگی های افراد در محل کار بستگی دارد , استقرار فرآیند آموزش بر اساس استانداردISO10015می تواند موثرترین راه در خصوص پایش و اندازه گیری اثر بخشی فرآیند آموزش باشد. مدیریت شایستگی در ارتقاء توانایی های سازمان در ایجاد و ارائه ارزش از اهمیت بسزایی برخوردار است. سیستم مدیریت شایستگی و توسعه کارکنان دارای چهار فرایند اصلی استاین چهار مرحله ای شامل:طرح ریزی – اجرا – بررسی- بهبود عنوان می گردد. اجرای اثر بخش سیستم مدیریت شایستگی و توسعه کارکنان در سازمان , نیازمند تعهد مدیریت می باشد .